今天给各位分享李白歌曲的知识,其中也会进行解释,如果能碰巧解决你现在面临的问题,别忘了关注本站,现在开始吧!
李白最霸气的十首歌?一、《侠客行》
赵客缦胡缨,吴钩霜雪明。
银鞍照白马,飒沓如流星。
十步杀一人,千里不留行。
事了拂衣去,深藏身与名。
闲过信陵饮,脱剑膝前横。
将炙啖朱亥,持觞劝侯嬴。
三杯吐然诺,五岳倒为轻。
眼花耳热后,意气素霓生。
救赵挥金槌,邯郸先震惊。
千秋二壮士,烜赫大梁城。
纵死侠骨香,不惭世上英。
谁能书阁下,白首太玄经。
译文:燕赵的侠士,头上系着侠士的武缨,腰佩吴越闪亮的弯刀。骑着银鞍白马,在大街上驰骋就像天上的流星一样。骑着银鞍白马,在大街上驰骋就像天上的流星一样。他们武艺盖世,十步可斩杀一人,千里之行,无人可挡。他们大事做成后,拂袖而去将功劳和美名隐藏起来。想当年,侯嬴、朱亥与信陵君结交,与之脱剑横膝,交相欢饮。与朱亥一起大块吃肉,与侯嬴一道大碗喝酒。几杯热酒下肚,便慷慨许诺,愿为知己两肋插刀,一诺重于泰山。
酒后眼花耳热,意气勃勃劲生,感动苍天,可贯长虹。朱亥为信陵君救赵,挥起了金椎,使赵都邯郸上下,都为之震惊。二位壮士的豪举,千秋之后仍然在大梁城传为美谈。他们纵然死去而侠骨犹香,不愧为一世英豪。谁能像扬雄一样,在书阁里研究《太玄经》到老,而一辈子无所作为呢?
二、《渡荆门送别》
渡远荆门外,来从楚国游。
山随平野尽,江入大荒流。
月下飞天镜,云生结海楼。
仍怜故乡水,万里送行舟。
译文:我乘舟渡江来到遥远的荆门外,来到战国时期楚国的境内游览。山随着平坦广阔的原野的出现逐渐消失,江水在一望无际的原野中奔流。江面月影好似天上飞来的明镜,云层缔构城外幻出海市蜃楼。我依然怜爱这来自故乡之水,不远万里来送我东行的小舟。
三、《望天门山》
天门中断楚江开,碧水东流至此回。
两岸青山相对出,孤帆一片日边来。
译文:长江犹如巨斧,劈开天门雄峰,碧绿江水滚滚东流到这里,又回旋向北流去。两岸青山互相对峙美景难分高下,一只小船从太阳升起的地方悠悠驶来。
四、《早发白帝城》
朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。
两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。
译文:清晨告别五彩云霞映照中的白帝城,千里之遥的江陵,一天就可以到达。两岸猿声还在耳边不停地回荡,轻快的小舟已驶过万重青山。
五、《望庐山瀑布》
日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川。
飞流直下三千尺,疑是银河落九天。
译文:香炉峰在阳光的照射下生起紫色烟霞,从远处看去瀑布好似白色绢绸悬挂山前。高崖上飞腾直落的瀑布好像有几千尺,让人怀疑是银河从天上泻落到人间
1、天生我材必有用,千金散尽还复来。 ——《将进酒》
上天造就了我成材,我就必定会有用。
即使散尽了千两黄金,也一定会再回来。
走过低谷,总有希望。
2、仰天大笑出门去,我辈岂是蓬蒿人。 ——《南陵别儿童入京》
仰面朝天纵声大笑着走出门去,
我怎么会是长期身处草野之人。
人不自信,谁人信之。
3、大鹏一日同风起,扶摇直上九万里。 ——《上李邕》
大鹏总有一天会和风飞起,
扶摇直上九万里之高。
蓄势待发,一飞冲天。
4、十步杀一人,千里不留行。
事了拂衣去,深藏身与名。 ——《侠客行》
他们武艺高强,
十步可斩杀一人。
千里之行,无人可挡。
事成以后,拂衣而去,深藏身名。
仗剑走天涯,致敬每个人心中 的英雄梦!
5、安能摧眉折腰事权贵,
使我不得开心颜? ——《梦游天姥吟留别》
岂能低三下四、卑躬屈膝去侍奉权贵,
让自己不能有舒心畅意的笑颜?
爱自己,才是终身浪漫的开始。
6、且乐生前一杯酒,何须身后千载名? ——《行路难》
生时有一杯酒就应尽情欢乐,
何须在意身后千年的虚名?
放下名利不烦恼,心生欢喜不觉老!
7、愿将腰下剑,直为斩楼兰。 ——《塞下曲》
但愿腰间悬挂的宝剑,
能够早日平定边疆,为国立功。
一派心声,喷涌而出。
人必有爱国心,方可以用大事。
8、我本楚狂人,凤歌笑孔丘。 ——《庐山谣寄卢侍御虚舟》
我本是像那个接舆楚狂人,高声唱着凤歌去嘲笑孔丘。这是他的低谷之作,如今读之仍热血沸腾。愿你肆意洒脱,往事不记,后事不提。
9、兴酣落笔摇五岳,诗成笑傲凌沧洲。 ——《江上吟》
我诗兴浓烈之时,落笔可摇动五岳,诗成之后,啸傲之声,直凌越沧海。才华,是一个人最高级的魅力!
10、人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。 ——唐·李白《将进酒》
关于李白最霸气的十首诗歌有:
1.仰天大笑出门去,我辈岂是蓬蒿人。
出自唐代李白的《南陵别儿童入京》
2.凤凰台上凤凰游,凤去台空江自流。
出自唐代李白的《登金陵凤凰台》
3.长风破浪会有时,直挂云帆济沧海。
出自唐代李白的《行路难·其一》
4.十步杀一人,千里不留行。
出自唐代李白的《侠客行》
5.我本楚狂人,凤歌笑孔丘。
出自唐代李白的《庐山谣寄卢侍御虚舟》
6.山随平野尽,江入大荒流。
出自唐代李白的《渡荆门送别》
7.飞流直下三千尺,疑是银河落九天。
出自李白《望庐山瀑布》
8.黄金白璧买歌笑,一醉累月轻王侯。
出自李白《忆旧游寄谯郡元参军》
9.东山高卧时起来,欲济苍生未应晚。
出自李白《梁园吟》
10.手中电曳倚天剑,直斩长鲸海水开。
出自唐代李白《司马将军歌》
李白最霸气的十首诗歌
1.《望庐山瀑布》
日照香炉生紫烟,
遥看瀑布挂前川。
飞流直下三千尺,
疑是银河落九天。
最著名的十首诗
2.《早发白帝城》
朝辞白帝彩云间,
千里江陵一日还。
两岸猿声啼不住,
轻舟已过万重山。
3.《赠汪伦》
乘舟将欲行,
忽闻岸上踏歌声。
桃花潭水深千尺,
不及汪伦送我情。
4.《送孟浩然之广陵》
故人西辞黄鹤楼,
烟花三月下扬州。
孤帆远影碧空尽,
唯见长江天际流。
5.《夜宿山寺》
危楼高百尺,
手可摘星辰。
不敢高声语,
恐惊天上人。
6.《静夜思》
床前明月光,
疑是地上霜。
举头望明月,
低头思故乡。
7.《望天门山》
天门中断楚江开,
碧水东流至此回。
两岸青山相对出,
孤帆一片日边来。
8.《独坐敬亭山》
众鸟高飞尽,
孤云独去闲。
相看两不厌,
只有敬亭山。
9.《春夜洛城闻笛》
谁家玉笛暗飞声,
散入春风满洛城。
此夜曲中闻折柳,
何人不起故园情。
10.《渡荆门送别》
渡远荆门外,来从楚国游。
山随平野尽,江入大荒流。
月下飞天境,云生结海楼。
仍怜故乡水,万里送行舟
李白的全部诗集?《将进酒》
唐代 · 李白
君不见,黄河之水天上来,奔流到海不复回。君不见,高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。天生我材必有用,千金散尽还复来。烹羊宰牛且为乐,会须一饮三百杯。岑夫子,丹丘生,将进酒,杯莫停。与君歌一曲,请君为我倾耳听。钟鼓馔玉不足贵,但愿长醉不愿醒。古来圣贤皆寂寞,惟有饮者留其名。陈王昔时宴平乐,斗酒十千恣欢谑。主人何为言少钱,径须沽取对君酌。五花马、千金裘,呼儿将出换美酒,与尔同销万古愁。
《黄鹤楼送孟浩然之广陵》
唐代 · 李白
故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。
《早发白帝城》
唐代 · 李白
朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。
《行路难》
唐代 · 李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。行路难!行路难!多歧路,今安在?长风破浪会有时,直挂云帆济沧海。
《闻王昌龄左迁龙标遥有此寄》
唐代 · 李白
杨花落尽子规啼,闻道龙标过五溪。我寄愁心与明月,随君直到夜郎西。
《夜宿山寺》
唐代 · 李白
危楼高百尺,手可摘星辰。不敢高声语,恐惊天上人。
李白人生阶段代表作?李白生平的四个阶段是:
1、四十二岁之前:读书和漫游(豪放主义 浪漫主义)
2、四十二至四十五:长安之乱(现实)
3、四十五至五十五:再度漫游(现实主义)
4、五十五至六十一:安史之乱(爱国主义)
其各阶段诗作有:
一、四十二岁之前
《将进酒》唐代:李白
君不见,黄河之水天上来,奔流到海不复回。君不见,高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。
人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。天生我材必有用,千金散尽还复来。
烹羊宰牛且为乐,会须一饮三百杯。岑夫子,丹丘生,将进酒,杯莫停。
与君歌一曲,请君为我倾耳听。钟鼓馔玉不足贵,但愿长醉不复醒。
古来圣贤皆寂寞,惟有饮者留其名。陈王昔时宴平乐,斗酒十千恣欢谑。
主人何为言少钱,径须沽取对君酌。五花马,千金裘,呼儿将出换美酒,与尔同销万古愁。
释义:
你难道没有看见吗?那黄河之水犹如从天上倾泻而来,波涛翻滚直奔东海从来不会再往回流。你难道没有看见,在高堂上面对明镜,深沉悲叹那一头白发?早晨还是青丝到了傍晚却变得如雪一般。人生得意之时就要尽情的享受欢乐,不要让金杯无酒空对皎洁的明月。
上天造就了我的才干就必然是有用处的,千两黄金花完了也能够再次获得。且把烹煮羔羊和宰牛当成一件快乐的事情,如果需要也应当痛快地喝三百杯。岑勋,元丹丘,快点喝酒,不要停下来。我给你们唱一首歌,请你们为我倾耳细听。山珍海味的豪华生活算不上什么珍贵,只希望能醉生梦死而不愿清醒。
自古以来圣贤都是孤独寂寞的,只有会喝酒的人才能够留传美名。陈王曹植当年设宴平乐观,喝着名贵的酒纵情地欢乐。你为何说我的钱不多?只管把这些钱用来买酒一起喝。名贵的五花良马,昂贵的千金皮衣,把你的儿子喊出来把这些东西都拿去换美酒来吧,让我们一起来消除这无尽的长愁!
《行路难·其一》唐代:李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。
行路难!行路难!多歧路,今安在?长风破浪会有时,直挂云帆济沧海。
释义:
金杯中的美酒一斗价十千,玉盘里的菜肴珍贵值万钱。心中郁闷,我放下杯筷不愿进餐;拔出宝剑环顾四周,心里一片茫然。想渡黄河,冰雪却冻封了河川;想登太行山,莽莽风雪早已封山。
像吕尚垂钓溪,闲待东山再起;又像伊尹做梦,他乘船经过日边。人生道路多么艰难,多么艰难;歧路纷杂,如今又身在何处?相信乘风破浪的时机总会到来,到时定要扬起征帆,横渡沧海!
二、四十二至四十五岁
《南陵别儿童入京》唐代:李白
白酒新熟山中归,黄鸡啄黍秋正肥。呼童烹鸡酌白酒,儿女嬉笑牵人衣。
高歌取醉欲自慰,起舞落日争光辉。游说万乘苦不早,著鞭跨马涉远道。
会稽愚妇轻买臣,余亦辞家西入秦。仰天大笑出门去,我辈岂是蓬蒿人。
释义:
白酒刚刚酿好时我从山中归来,啄着谷粒的黄鸡在秋天长得正肥。呼唤童仆为我炖黄鸡斟上白酒,孩子们嬉笑着牵扯我的布衣。一面高歌,一面痛饮,欲以酣醉表达快慰之情;醉而起舞,闪闪的剑光可与落日争辉。
苦于未在更早的时间游说万乘之君,只能快马加鞭奋起直追开始奔远道。会稽愚妇看不起贫穷的朱买臣,如今我也辞家西去长安,只愿青云直上。仰面朝天纵声大笑着走出门去,我怎么会是长期身处草野之人?
《驾去温泉后赠杨山人》唐代:李白
少年落魄楚汉间,风尘萧瑟多苦颜。自言管葛竟谁许,长吁莫错还闭关。
一朝君王垂拂拭,剖心输丹雪胸臆。忽蒙白日回景光,直上青云生羽翼。
幸陪鸾辇出鸿都,身骑飞龙天马驹。王公大人借颜色,金璋紫绶来相趋。
当时结交何纷纷,片言道合惟有君。待吾尽节报明主,然后相携卧白云。
释义:
我年轻时在楚汉一带落魄失意,到处受到冷遇,流落风尘而郁郁寡欢。自言有管葛之才而有谁推许?只好长吁短叹,闭门谢客,在家赋闲。一旦天子垂顾,加以佛拭之恩,我则尽心竭力以尽忠心。忽蒙天子白日之光垂照,我如同胁王两翅,直飞青云之上。
有幸陪天子銮驾东入鸿都之门,身骑官中之龙马,好不威风。这时王公大人无不借我以颜色,金章紫绶之高官也来奔走相趋。当时与我结交的人是何等之多,但只有您才与我真正地志同道合。待我尽节报效明主之后,我要与君一起隐居南山,同卧白云。
三、四十五至五十五岁
《梦游天姥吟留别 / 梦游天姥山别东鲁诸公》唐代:李白
海客谈瀛洲,烟涛微茫信难求;越人语天姥,云霞明灭或可睹。
天姥连天向天横,势拔五岳掩赤城。天台四万八千丈,对此欲倒东南倾。
我欲因之梦吴越,一夜飞度镜湖月。湖月照我影,送我至剡溪。
谢公宿处今尚在,渌水荡漾清猿啼。脚著谢公屐,身登青云梯。
半壁见海日,空中闻天鸡。千岩万转路不定,迷花倚石忽已暝。
熊咆龙吟殷岩泉,栗深林兮惊层巅。云青青兮欲雨,水澹澹兮生烟。
列缺霹雳,丘峦崩摧。洞天石扉,訇然中开。
青冥浩荡不见底,日月照耀金银台。 霓为衣兮风为马,云之君兮纷纷而来下。
虎鼓瑟兮鸾回车,仙之人兮列如麻。忽魂悸以魄动,恍惊起而长嗟。
惟觉时之枕席,失向来之烟霞。世间行乐亦如此,古来万事东流水。
别君去兮何时还?且放白鹿青崖间,须行即骑访名山。安能摧眉折腰事权贵,使我不得开心颜!
释义:
海外来客们谈起瀛洲,烟波渺茫实在难以寻求。越中来人说起天姥山,在云雾忽明忽暗间有人可以看见。天姥山仿佛连接着天遮断了天空。山势高峻超过五岳,遮掩过赤城山。天台山虽高四万八千丈,面对着它好像要向东南倾斜拜倒一样。
我根据越人说的话梦游到吴越,一天夜晚飞渡过明月映照下的镜湖。镜湖上的月光照着我的影子,一直伴随我到了剡溪。谢灵运住的地方如今还在,清澈的湖水荡漾,猿猴清啼。我脚上穿着谢公当年特制的木鞋,攀登直上云霄的山路。
上到半山腰就看见了从海上升起的太阳,在半空中传来天鸡报晓的叫声。无数山岩重叠,道路盘旋弯曲,方向不定,迷恋着花,依倚着石头,不觉天色已经晚了。熊在怒吼,龙在长鸣,岩中的泉水在震响,使森林战栗,使山峰惊颤。云层黑沉沉的,像是要下雨,水波动荡生起了烟雾。
电光闪闪,雷声轰鸣,山峰好像要被崩塌似的。仙府的石门,訇的一声从中间打开。洞中蔚蓝的天空广阔无际,看不到尽头,日月照耀着金银做的宫阙。用彩虹做衣裳,将风作为马来乘,云中的神仙们纷纷下来。老虎弹奏着琴瑟,鸾鸟驾着车。仙人们成群结队密密如麻。
忽然魂魄惊动,我猛然惊醒,不禁长声叹息。醒来时只有身边的枕席,刚才梦中所见的烟雾云霞全都消失了。人世间的欢乐也是像梦中的幻境这样,自古以来万事都像东流的水一样一去不复返。
告别诸位朋友远去(东鲁)啊,什么时候才能回来?暂且把白鹿放牧在青崖间,等到要远行时就骑上它访名山。岂能卑躬屈膝去侍奉权贵,使我不能有舒心畅意的笑颜!
《闻王昌龄左迁龙标遥有此寄》唐代:李白
杨花落尽子规啼,闻道龙标过五溪。
我寄愁心与明月,随风直到夜郎西。(随风 一作:随君)
释义:
在杨花落完子规啼鸣之时,我听说您被贬为龙标尉,要经过五溪。我把我忧愁的心思寄托给明月,希望能随着风一直陪着你到夜郎以西。
四、五十五至六十一岁
《赠王判官时余归隐居庐山屏风叠》唐代:李白
昔别黄鹤楼,蹉跎淮海秋。俱飘零落叶,各散洞庭流。
中年不相见,蹭蹬游吴越。何处我思君?天台绿萝月。
会稽风月好,却绕剡溪回。云山海上出,人物镜中来。
一度浙江北,十年醉楚台。荆门倒屈宋,梁苑倾邹枚。
苦笑我夸诞,知音安在哉?大盗割鸿沟,如风扫秋叶。
吾非济代人,且隐屏风叠。中夜天中望,忆君思见君。
明朝拂衣去,永与海鸥群。
释义:
昔日你我在黄鹤楼分别之后,我一直游离在淮海一带,大好时光也全都虚度。想当年,你我在洞庭湖分离,如同洞庭湖的支流一样分散各方,如同落叶一样各自飘零。时值中年依然没能再相见.失意的我独自一人在吴越漫游。我在什么地方恩念你呢?是天台山的月光正在照耀着绿萝的时候。
会稽的风光是多么美好,剡溪水在周围萦回。云山仿佛是从那海上生出来,水清如镜,人行走在水边,就像是在镜子中走来。自从北渡浙江以后,十年的时间都在楚王的宫殿楼台上饮酒吟诗,沉醉不已。才智压倒了那荆门的屈原、宋玉,也可以令梁园的邹阳和枚乘倾倒。
才华如此卓绝,却不见知音在何处,对此我只能苦笑。而今时局动乱,安禄山叛军猖獗,像秋风扫落叶一样。而我却不是那个可以拯救时局的人,只好在这屏风叠隐居。夜半时分,我仰望天空,思念着你啊,想要和你相见。明天我就要拂衣归去了,从此以后永远都要隐居避世了。
《早发白帝城 / 白帝下江陵》唐代:李白
朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。
两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。
释义:
清晨告别五彩云霞映照中的白帝城,千里之遥的江陵,一天就可以到达。两岸猿声还在耳边不停地回荡,轻快的小舟已驶过万重青山。
按照时间可以大致将李白的诗歌生涯分成三个阶段:
一、年少有为
《代寿山答孟少府移文书》一文中写出李白一方面要做超脱尘俗的隐士神仙,一方面要做君主的辅弼大臣,形成了出世与入世的矛盾。但积极入世、关心国家,是其一生思想的主流,也是构成他作品进步内容的思想基础。李白青少年时期在蜀地所写诗歌,留存很少,但像《访戴天山道士不遇》《峨眉山月歌》等篇,已显示出突出的才华。
二、游遍天下
李白在庐山作下了那首脍炙人口的《望庐山瀑布》;在荆门写下《渡荆门送别》;在洞庭湖写下了著名的五律诗《赠孟浩然》;在蜀地李白《蜀道难》、《乌栖曲》、《行路难》。
被唐玄宗“赐金放还”,是李白政治生涯的分水岭。天宝元年(公元742年),由于玉真公主和贺知章的交口称赞,玄宗看了李白的诗赋,对其十分仰慕,便召李白进宫。三年长安生活,使李白对朝中种种腐败、黑暗有了更多的认识。他写了一首《翰林读书言怀呈集贤诸学士》表示有意归山。
三、涉及政治
安史之乱爆发,李白入幕后,有《闻王昌龄左迁龙标遥有此寄》、《早发白帝城》。李白病重,赋《临终歌》而与世长辞,终年六十一岁。但笔下语气已经没有当年的那种积极入仕的情感已经当然无存,诗人开始寄情于山水。
关于李白歌曲介绍到此就结束了,不知道你从中找到你需要的信息了吗 ?如果你还想了解更多这方面的信息,记得收藏关注本站。
还没有评论,来说两句吧...